Küçük ama büyük

Artık büyüyen ve duygularını sadece davranışlarla değil sözlere aktaran minik ama dev kızdan:
Oturup tv izlerken  bir anda çocuk annenin suratına bakar ve:
1.
-Anne sen benim güzel annemsin ama bazen çok çirkin oluyorsun.
-Ne zaman çirkin oluyorum kızım.
-Bana kızdığın zaman :(( Anne dumur vaziyette
2. 
Çocuk anneyi çileden çıkarır ve kaşları çatılır:
-Anne niye suratın asıldı, yoksa bişeye mi kızdın?Hadi söyle bak niye kızdın?
-Anne bu lafın üstüne kahkahayı patlatır sanki karşısında büyük insan varmış gibi.
3.
Çocuk yaptığı her hareketi sadece kendinin yapabildiğini düşünerek ve büyüdüğünü ispatlama çabalarında hareketler yapmaya( örneğin ellerini yere koyar takla vaziyetinde bir ayak havada  ), ya da bir cismi taşımaya kalkar:
-Anne sen böyle yapabilir misin?
- Yok bebeğim nasıl yapayım. Göster bakalım deneyeyim. Oldu mu?
-Hayıy öyle değil böyle. Sen yapamıyoysun , babam da yapamaz dimi, ama ben yapayım. Çünkü ben büyüdüm.
4.
Çocuk ve anne  tuvalete girer. Çocuk tuvaletini yapar ama o lazımlıktan bir türlü kalkmak istemez. sonunda daynamayan ve sıkışan anne tam tuvaletini yapcakken:
- Çocuk hadi yap sana kocaman afeyin diycem.
Anne bitirir:
-Kocaman bir alkış ve afeyin sana , afeyin sana. (Görende matematik olimpiyatlarını geçtim sanar)
5.
Baba her akşam eve gelir. Çocuk kapı sesini duyar :
-Babam babam (yüksek sesle bağırarak evin içinde saklanır.)
Baba gelir:
Benim güzel kızım nerde?
-Bilmiyorum babası az önce evdeydi ama sokağa gitti galiba.
Her zaman aynı yere saklanan çocuk başlar kıkırdamaya, sonra ortaya çıkar.
-Baba ben şunu yaptım, baba annem bana kızdı, baba şuraya gittik... (yani ağzında bakla ıslanmaz herşeyi yetiştirir.)
Babayla oynamaya başlarlar:
-Hadi baba bin sırtıma ben seni taşıyabiliyim. Güçlendim ben güçlendim  büyüdüm.Ama pekmez içmedim.

 Daha bir çok örnek ama  unutuyorum ve artık büyüme hızına yetişemiyorum. Büyüyor ve ve ben o anları artık yakalayamıyorum.

Evet artık o büyüyen parmaklar kitaplardan resim bile kesebiliyor.