26 Kasım 2011 Cumartesi

Artık bu bücüre yatişemiyorum

        Büyüyüyen ve artık nerdeyse üç dediğimiz minik dev kız. Büyümüşte artık bir Suavi hayranı mı olmuş yoksa. En favori parçamız ise "Sende başını alıp git me ne olur?" Uzun zamandır bu parçayı dinlemiyorken, babası sana hangi şarkıyı açayım diye sormuş. Minik kızımız ise "suyu mu içtim ekmeğimi yedim aç" demiş. Açıkçası sözlerini bu kadar net hatırlaması bizi şaşırttı.Gerçekten bu parçayı baya zamandır dinlememiştik.İşin ilginç yanı biz eşimle ilk tanıştığımız yıllarda sadece suvai dinlerdik. Hatta her sevgilinin parçası olurya bizim ki de Suavi den Hasret Türküsüydü. Dinlemek için tık tık.
     Bu aralar zaten Defne  bizi inanılmaz şekilde şaşırtıyor. Sabah oyuncak konuşturuyoruz yine neyse ben bir oyuncağına merhaba diyorum. O cevap vermiyor. Sonra Defne " o artık sana pas vermiyor" demez mi?
Geçen gün küçülmüş bir kazağı vardı.En çok sevdiği kazğı diyebilirim. Yanıma geldi "anne bu aytık bana küçük oluyo bunu .......ya verelim mi ? O küçük o giysin. Ben şok durumdayım kii ne şok. Defne bize bile hiç birşeyini vermeyi bırakın elletmez bile.Daha aklıma gelmeyen neler neler.
        Daha önce de söylemiştim Defne şarkılara başka söz uydurmayı çok seviyor. Fakat bu ara uçtu. Çene hiç kapanmıyor artık direk kendi şarkılarını besteliyor. Etrafında gördüğü herşeye hem de herşeye. Hayal dünyası iananlımaz geniş sürekli senaryolar yazıp duruyor. Okulda da böyleymiş. Kitapların resimlerine bakarak hikayeler uyduruyormuş. Serbest etkinlik saatinde evciliği kurgulayıp diğer çocukları dahil ediyormuş. Ne anlattıklarına yetişebiliyorum ne de söylediği şarkılara. Kamera çekimi yapmaya çalışıyorum o zaman da doğal davranmıyor.  Acaba büyüyünca bu kız besteci falan mı olacak. Sezen Aksu2 :)))Şaka bir yana umarım bu yaratıcılığı hiç kaybolmaz.
   En şaşırdığımız şey artık mızmızlığının yavaş yavaş yok olması. Bir de artık anneciğim seni çok seviyorum diye gelip gelip sarılıp öpmesi.

   Galiba ben bu üç yaşındaki Defneyi daha çok seveceğim...
  

16 Kasım 2011 Çarşamba

başlık koyamadım

      Bütün enerjimin bittiği bir gün. artık bin parçaya bölünmüş durumdayım. Nereye nasıl yetişeceğimi bilmiyorum. Bir yerden başlamma gerek ama bir türlü elim gitmiyor. Zaman denen kavramı tamamen yitirdim. 
 Ne işe yetişebiliyorum, ne eve ne de kızıma... 
     Güzel kızım benim, bugün okulda sigara böreği yapmışlar. Önlükler giyilmiş, şapkalar takılmış. Öğretmenleri Defneye çok yakıştırmışlar resim çekmişler ama henüz alamadım. Okul iyi gidiyor gülen yüzler çok işe yaradı. karşılığında kitabı da treni de aldı. Şimdi okula sevdiği için, eğlendiği için gidiyor. Okulda hergün yeni bir şarkı öğreniyor. İşin ilginci bütün şarkıların nerdeyse tamamını evde tekrar edebiliyor. Evde bütün gün susmadan şarkı söylüyor. Herhalde unutmaktan korkuyor. Defneyi doğduğundan beri ilk defa bu kadar mutlu görüyoruz. Sonunda biraz olsun evimize huzur geldi diyebilirim. Üç yıldan beri ilk defa ağlamadan bir gün geçirdiği oldu. Aman nazar değmesin diyorum. 
     Bu aralar yap bozlara takmış durumda  24-30parça yapbozları yapabiliyor. Herhalde yaşına göre normaldir.Kitap okumaya devam. Uzun zamandır kitapları ekleyemiyorum. Bir ara eklemeliyim.Hiç bir şeye yetişemesem de ucundan hayatı yaklamya çalışıyorum işte...

Okul için diktiğimiz çilli begonyamız.