15 Kasım 2012 Perşembe

...

       Nerelerdeyim ne yapmak istiyorum bilmeden ve amaçsızca devam ediyorum. Bazen olurya canın kolonu bile keldırmak istemez. işte bende öyleyim. Hergün aynı şeyler. Kalk okula git, çocukla ilgilen ,gel yat.
        Defne ise büyüyor bir ay sonra 4 yaşımız doluyor. Bazen ilk ay resimlerine bakıyorum da ne çok emek veriliyormuş bir çocuk büyürken.
      Aynada saçlarıma bakıyorum okadar çok beyazlarım olmuş ki.... Oysa defneye hamileyken birkaç teli geçmezdi. Onun büyüdüğünü gördükçe yaşlandığımın farkına varıyorum.
     Galiba artık bir anneyim ve bu güzel kızı ben büyüttüm diyebiliyorum.
        Defnem, minik kuzum, hala cadı ve hala huysuz ama bir o kadar akıllı ve duygusal. Bazen büyük bir çocuk gibi oturup uzun uzun muhabbetler yapıyoruz. Komik ve zekice espiriler yapıyor.  Bazende yeni doğmuş bir bebek gibi ilgi istiyor.
        Ben yani biz bu aralar hafif depresif bir haldeyiz. Çıkışı bulmaya çalışıyoruz.