Biz gittik çok beğendik.

Gerçekten gidilip görülmesi gereken yerlerden birtanesi. Ben Defne Nil'in bloğunda gördüm ve eşimin başının etini yedim hadi bizi götür diye. Eşim ilk başta isteksiz yaklaştı. Gidip ne yapıcaz orada, sadece çiçekler vardır , sıkılırız diye. 

Neyse zar zor iknanın ardından ben hazırlanmaya başladım. Daha önceden okuduğuma göre orada içecek su bile alacak yer yokmuş. Aklınıza gelir mi İstanbulda böyel bir yer. Eşim tabi zaten hemen geliriz, eminim sıkılırız derken ben yine bizraz yiyecek, biraz içecek aldım yanıma.  Önceden yol haritasına bakarak yola çıktık. Tabi bu kadar yakınımızda ve bu kadar kolay bulabileceğimiz tahmin etmemiştik. Neyse Defne normalde 15 dk dan fazla yürümediği için mızırdanır diye bebek arabasını aldık. Tabi biraz ilerleyince Defneyi tutumak ne mümkün. Tam iki saat hiç oturmadı. Oradan oraya koşturdu. Bu iki saatin sonunda hadi acıktım piknik yapalım diye tutturdu.  Bu arada en çok yemeği de eşim yedi. Bana ne gerek var diye söylenirken. Sonunda gerçekten bir doğa cenneti olan Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesine gitmiş olduk.Fotoğraflardakinden daha güzel diyebilirim. Hem eğleniyor, hem keşfediyor, hem dinleniyor, hem de huzur buluyorsunuz.İlk fırsatta yine gitmeyi düşünüyoruz belki oralarda karşılaşırız.

En çok labirentte oyalandık. Evde de saklanbaç oynamayı çok sevince, orada daha çok hoşuna gitti.

Neden okullara ya da kreşlere böyle denge ve dikkat geliştirici oyuncaklar koymazlar ki...

Benim bile halatın üstüne çıkıp yürüyesim geldi.

Nereye koşturacağını şaşırıp, oradan oraya koşturdu.

Her zaman ki gibi hayvan dostlarıyla başbaşa...

Terleyince elimizi yüzümüzü yıkadığımız orjinal çeşmelerden biri.

Taş meraklısı kızım orada da taş buldum diye koşuşturdu ki. İçinde izmaritleri görünce bak anne kötü bişey yapmışlar diye  sigara içenlere söylendi.

Ördekler ve kazlar çimenlerde dolaşırken , benim kızım onlara sarılmak için koşturunca, bütün hepsi kendini zor suya attı.

Yorulmuş bir halde çimenlere yayıldık.

Nilüferlere bayıldık.