15 Ekim 2011 Cumartesi

güldüğünü görmek her şeye değer

      Sonunda bir ay aradan sonra tekrar yazmayı başarabildim. Yazmak ,içimden gelmediği için değil sadece vaktim olmadığı için yazamadım. Şu geçen bir ay sanki ömrümden bir yıl gibi geçti. Keşke sadece yoğunluk olsaydı. 
  Defne şu son ayda tam anlamıyla çığırından çıktı. Kreşe gitmek istememesi olayı son iki güne kadar devam etti. Bütün gün kreşte ağladı, sonra eve geldik evde de ağlamaya devam etti. Sadece gündüz ağlasa neyse geceleri de aynı şekilde devam etti. 
     Ağlama nedenin altında benim öğretmen oluşum yatıyor. Defne öğretmen kavramıyla tanışınca, öğretmenin çocuklarla ilgilendiğini, oyun oynadığını görünce sürekli bende senin okuluna geleceğim diye tutturdu.Sürekli ona büyüyünce gideceğini, benim okulumda oyuncakların olmadığını, oyun oynamadığımızı anlatıp durdum. Ben de kreştekiler de ne yaptıysak son iki güne kadar olmadı. Ben kızımın normal bir çocuk olmadığını biliyordum. Bunu kabul ettim fakat insanlar hep der ya huyudur ,cocuk işte. Kreşe gidince bunu daha iyi gördüm. Neyse ne olursa olsun huysuz da olsa , minik bir cadı da olsa  o benim kızım. Son iki gün nasıl düzeldiğine gelince başka bir sınıfa verdiler. Üç yaşına girmeden dört yaş grubuna devam etti. Başka bir öğretmen ve biraz büyük arkadaşlar. Bir de ödül olarak ağlamadığı her güne bir gülen yüz veriyorlar. On gülen yüzümüz olunca bir kitap hediye edecekler. 
      Son iki güne kadar bir ay tam anlamıyla kabustu ama güzel şeylerde yapmaya çalıştık.Evimize çok yakın olan viaporta sirk geldi. Defneyi sirke götürdük.İlk başlarda biraz eğlendi, kaplanları görünce biraz korktu. Bir ara gözünü bile kapadığı oldu. Eşeklere kırbaç attıklarında anne vurmasınlar diye baya söylendi. Yere vurduklarını gösterince biraz rahatladı. Hayvanların sirkte olmasının doğru olmadığını anlatmaya çalıştım, zaten eşeklere yapılanı görünce yavrumun tepkisi anlatmama bile gerek kalmadığını gösterdi.
 Uzun zamandır onun güldüğünü göremiyordum. bırakın gülmeyi oyuncaklarını bile hiç ellemedi. Umarım şu son iki gün geçici bir süreç değildir. Çok ama çok bunaldım. Artık nefes alamıyorum. Ne olur artık benim kızımda normal tepkiler verip biraz mutlu olsun. Onun güldüğünü görmek çook güzel ve inanın çocuğunuzun size sarılması da çok güzel.
 
  

3 yorum:

füsfüs dedi ki...

filizcim çok zor bir süreç olmuş sizin için. umarım bundan sonrası güzel gider

defne naz dedi ki...

umarım füsuncuğum, umarım iyi gider gerçekten çok yoruldum

bahriye-krm dedi ki...

üzüldüm şimdi filiz'cim...dilerim şimdi herşey yolundadır :(