14 Eylül 2012 Cuma

Bitmeyen istekler

    

       Defne ve bitmek bilmeyen ağlamaları. Artk yoruldum galiba ve alışkanlık yarattı sanırım. Yeni ağlama konumuz sürekli birşeyler istemek ve istediği şey alınmayınca özellikle sokak ortasında yaygara kopararak ağlamak. Bu noktaya nerden ve nasıl ulaştık bilmiyorum. Halbuki Defne çok küçüklüğünden beri oyuncakçıya girsek bile sadece bakıcaz, almıyacağız dediğimizde bakıp çıkan bir çocuktu. Markette de aynı şekildeydi. Ona bir tane kek ve küçük süt yetiyordu.
      Şimdi ne oldu anlamıyorum. Reklamlardaki herşeyi istiyor. Birinde bir oyuncak görse istiyor. Hatta yolda bir çocuğun elinde birşey görüyor onu bile istiyor. İstediği şeyler kendisinde olmayan şeyler değil aslında sadece rengi ya da şekli değişik. Bunu bir türlü anlatmıyorum.
      En çok üzüldüğüm kendisinden biraz büyük abla dediği kişilerden (mesela parmağında yüzük göürüyor) bana bundan alsana diye birşeyleri istemesi. Ya da onlardan oyuncağını istiyor. Onlarda kıyamayıp veriyor.
      Kaç defa konuştum. Kimseden birşey istenmeyeceğini, ancak onlar hediye ederse kabul edebileceğini. Sadece ihtiyacamız olan şeyleri alabileceğimizi ,bütün gördüğümüz oyuncakları ya da eşayaları alamıyacağımızı...
     Ama nerede beni dinleyen. Bugün yine aynısını yaptı. Büyük bir ablasında gördüğü saatten istiyor.Zaten saati var. Bir daha alamayacığımı söyledim ve yolun ortasındaki kıyameti görmeliydiniz.  
     Artık ne yapacağımı şaşırmış durumdayım. Nasıl davranmalıyım bilemiyorum. Bu çocuklar büyüse de derdi bitmiyor. Hatta daha da artıyor mu ne?
      Sanırım yine kural tablosuna başvuracağım. Umarım bu sefer de işe yarar.

6 yorum:

Seyhan dedi ki...

Bütün çocuklar böyle galiba, Defnede televizyonda oyuncak reklamlarında ne çıksa istiyor. tabi almıyoruz ama istiyor .. henüz kriz boyutunda değil umarım sizinkide çabuk geçer :(

Süreyya dedi ki...

Hiç yabancı gelmedi bana yaşadıklarınız,bu problemlerden bizde de var,özellikle herşeye ağlama..ama benimleyken başka kimsede değil..İlerleyen zamanlarda geçecek diye avutuyordum kendimi ama aralarında 7,8 ay fark olan Defne de böyleyse ne yaparım bilmem..

Modavesaire dedi ki...

çocuğun davranışı, ödülle (somut ya da soyut) pekiştirildikçe artar. yani ağlayarak birşeyi istediyse, siz yapmadıysanız o an, daha da ağlar, yerlere atar kendini, sizi rezil eder, siz de dayanamayıp , başka çözüm yok diyip istediğini yaparsanız( ki hep bu şekilde olur) ...
çocuk artık hep aynı şeyi yapar, ağlar, kendini perişan eder ve istediğini elde eder... bu noktada yapmanız gereken kararlı olmak ve durumu açıklamak( alamayacağınızı sebepleriyle) ayrıca geri adım atmamak...bırakın ağlasın, kusana kadar ağlasın, hiç bir şey olmaz.. hatta baygınlık geçiriyormuş gibi bile olabilir.. sakın geri adım atmayın! sizin esneme derecenizi ölçer zaten çocuklar. daha da nasıl çıldırsam da dediğim olsa diye, uğraşırlar. kararlı bir anne olduğunuzu , benzer durumlarda gösterirseniz, çocuk yavaş yavaş bu davranışı bırakır..aslında şu an siz ciddi bir sıkıntı yaşıyorsunuz ama merak etmeyin bu durumu yaşayan tek anne siz değilsiniz:) çözümü de çok basit, kararlı olmak.. çocuğun o durumunda eliniz ayağınız birbirine karışmasın, sakin olun. bu da çoook önemli.. panik olup kendinizi ele vermeyin.. ha bir de, genel olarak evde kuralları siz koyun.. o istediği zaman değil, sizin koyduğunuz zaman yemek saati olsun mesela..çocuk bir kraliçe gibi olmamalı evde. çocuk doğar bir ailede. ve o aileye uyum sağlar.çocuk aileye göre şekil değiştirmez.... malesef yeni nesil anneler bu konuda çok zayıf. bu durumu fark etmeniz çok güzel.başaracağınıza inanıyorum. bu yazdıklarım kitaplardan vs. değil. kendi 6 yıllık eğitimci tecrübem..:) sevgiler ..

Nar cicegi dedi ki...

Biz de ayni dertten yaniyoruz.. ;( herseyi istiyor.. Türkiyeye geldigimizde bir market maceramiz olmustu.. Illahaki alacak barbie bebegi.. Halbuki evde var bir barbie bebegi.. Yok ne dediysek olmadi..anneannesi kiyamaz misafir diye almak ister.. Ben de inat ettim.. Yarim saat cikamadik marketten.. Ama direndim.. O bebek alinmadi..ama bu tür olaylar tekrarladikca insan yoruluyor.. Sabir diliyorum.. Pes etmeyin/etmeyelim.. Yolun ortasinda bagirirsa da bagirsinlar.. Eger orada pes edip alirsak istediklerini cevreden cekindigimiz icin, bunun önünü alamayiz.. Hep tekrarlar.. Hemen kaydediyor o kücük akilli beyinler bizim hassas noktalarimizi nitekim..tekrar tekrar sabir dilerim

Duru dedi ki...

Öncelikle Allah sabır versin :) Aynı şeyleri bizde yaşadık. Ben pedegog dan destek aldım. Zor biliyorum ama bu zamanı önemsemeyeceksiniz ne kadar üstüne giderseniz bu süreç o kadar uzayacak bilginize tabiki her çocuk farklıdır ama deneyin derim ben

defne naz dedi ki...

Umarım Seyhancığım. Gerçekten üzücü bir durum :))
Süreyyacığım umarım sizde farklı olur. Bizimkide öyle bütün nazı bana başkalırının yanında melek gibiymiş öyle diyorlar :)))
Öenrilerin için çok teşekkür ederim Burcucuğum. İnan bende senin gibi düşünüyorum. Artık kararlıyım. Kural tablosunu oluşturdum. İşe yarayacağını biliyorum. Geçen sene başka şeyler için yaptım gerçekten işe yarıyor. :)) Sevgiler
doğrusunu yapmışsınız bence Nar çiçeği. Bende bunu yapıyorum. ama Yakınımızdakiler göz yaşına kıyamıyorlar. Böyle olunca biz de kötü anne hiçbirşey almayan ane oluyoruz. Halbuki doğrusunu yaptığımızı bir bilseler :))
Umarım bu süreci uzatmadan atlarız Sezenciğim. Zaten boyutu artarsa ben de destek almak isterim :))