Bu hep böylemi devam edecek. Defne neredeyse 2 yaşına geldi ve biz hala sabaha kadar 4-5 kere kalkıyoruz. Önceden memeydi hadi kestik biraz rahatladık dedik. Şimdi olay süte ve çişe döndü. Bir çişi geliyor bir süt istiyor. Üstüne gece 11 gibi yatıp sabahın altısında kalkıyor. Ya ben anlamıyorum. Artık benim vücudum dayanmıyor çoğu zaman onu uyuturken ben uyuya kalıyorum ama o uyumuyor. Yok karar verdim bu kzızın uyku fobisi var.
Bu ara daha sık erken kalıyor,önceden ben evden çıktıktan sonra kalkıyordu.Şimdi ben okula gitmeden uyanıyor. Sonra da feryat figan "ANNE GİTME" diye ağlıyor. Bu sözlere hangi anne dayanbilirki. Mecburen gitmek zorundayım. Gidiyorum ama vicdan azabı,bir yana kendimi nasıl işe verbilirim ki. Öğrencilere nasıl verimli olabilirim ki. Artık ne yapıcağımı şaşırdım. Ben hala alışamadım ki onun alışmasını bekleyeyim. Ne zaman bitecek bunlar.
Ah Defnem neden bu kadar zor bir çocuksun. Her şeyimiz olaylı olmak zorunda mı? Doğduğun günden beri sürekli savaş halindeyiz. İnan bazen gücüm kalmıyor.
Hayatımı tamamen değiştiren, içimdeki karmasarlığı alıp götüren ve bütün yaratıcılığımı ortayan çıkaran mükemmel varlık
2 yorum:
Uykusuzluk çok zor. Bu modeller böyle, hep uykusuz...
Acaba 2000 li yıların çocuk modası mı bu? Uyumayan ve uyutmayan çocuklar.
Yorum Gönder