Minik bir kızın minik öyküsü

      Yıl 1999 aylardan Mart ve ayın 16 sı. 18'inde bir kız bir erkek.Nerden bilinebilir ki bu iki insan  biribirine  aşık olacak ve bibirini çok sevecek, birde çocukları olacak. Evet tam yedi buçuk yıl sonra birbirine kavuşan iki aşık. Zorlu yollar ve geçen senelere rağmen aşkından sevgisinden hiçbir şey kaybetmeden ilerleyen iki kişi. Sonunda olması gerektiği gibi kavuşan ve 2 sene 4 ay sonra minik kızlarını kucaklarına alıp sevgi dolu yuvalarına birde bu miniğin sevgisini katan iki kişi.

     Evet tam dokuz buçuk senenin ürünü olan minik bir kız... Aslında planlı olarak istedikleri fakat anne karnındayken varlığına kıpırdıyana kadar alışamayan bir anne... Zorlu bir hamilelik. ..15 Aralık sabahı artık dünyaya gelmesine karar verilen minik bir kız. Fakat 12 Aralık akşamı annenin işedim sanarak tuvalete gitmesi fakat bitmeyen bu çişin aslında bebeğin suyu olduğunu öğrenmesi. 13 Aralık sabahı saat 09:10 da Dünyaya bir meleğin gelişi.
     İşte o melek sensin güzel kızım. kollarıma ilk aldığımda bu melek benim kızım mı? diye sorduğum pamuk gibi bembeyaz teni olan, haytımda başka hiç bir yerde kokusunu duymadığım bir kokusu olan ve o kokuyu unutmamak için defalarca içime çektiğim melek kızım. Bugün sen doğalı 2 yıl oldu. Daha ben senin doğduğun anın bir karesini bile hafızamdan silmemişken sen 2 yaşındasın. Hayatımıza bu iki senede ne çok şey kattın. Bize neler öğrettin sen. Sabrı ve çıkarsız sevgiyi öğrettin. Bir insanın bir varlığı nasıl canından çok sevdiğini gösterdin.Bir varlığın,  bir  insana ne kadar eziyet ederse etsin  yine o varlığı çok ama çok sevebileceğini öğrettin.Sen bize en küçük şeylerle mutlu olmayı, nedensiz gülmeyi, saatlerce şarkı söylemeyi, aynı şeyleri defalarca  bıkmadan yapmayı, kendisini unutmasını...
Kısacası minik kızım sen bize anne baba olmayı öğrettin.
İyiki doğdun ve iyiki varsın. Hayat gülen gözlerinden asal gülücükleri eksik etmesin. Sağlıklı, huzurlu ve mutlu nice senelere...